ای عـزیز دل زهـرا پسرم مهدی جان            سوخت از زهر هلاهل جگرم مهدی جان
 دوست دارم که به دامان محبت بنهی            از ره مهر و محبّت تو سرم مهدی جان

معتصم داد به من زهر که با خوردن آن            شمع سان سوخت ز پا تا به سرم مهدی جان
مـوقـع دادن جـان از اثـر زهــر جـفــا            روز شد تیره به پیش نظرم مهدی جان
ز آتش زهر جفا گر چه به خود می‌پیچم            یاد آن سینه و آن میخ درم مهدی جان
دادِ زهرا بستان زان دو نفر روز ظهور            سوختند آن دو نفر برگ و برم مهدی جان
روز موعـود تو از ثانی نامـرد بپرس            کرد نیلی ز چه رویی قمرم مهدی جان
پهلوی مادر ما را بشکست و بشکست            زین جنایت به خدا بال و پرم مهدی جان
دل ژولیده از این ماتم عظمی خون شد            ای عـزیز دل زهـرا پسرم مهدی جان